To, co rzuca się najbardziej w oczy w tych kościołach, to bogactwo i piękno ołtarzy. Często małe wioski posiadają kościoły z ogromnymi ołtarzami, bogato zdobionymi, z setkami różnych figur i tysiącami detali artystycznych, których piękno przewyższa słynny krakowski ołtarz Wita Stwosza.
Bardzo wiele wież kościelnych oblepionych jest bocianimi gniazdami, zdarza się że jest na wieży 8-10 gniazd. Bocianom nie przeszkadza bicie dzwonów ani odmierzanie uderzeń zegara.
Nie wszystkim pielgrzymom udawało się uczestniczyć we mszy św. każdego dnia. Większość wiejskich kościołów jest zamknięta w zwykłe dni tygodnia. Nawet idąc przez miasteczka, nie udawało się natrafić na godzinę, kiedy odprawiała się msza św. Jedynie w dużych miastach nie było z tym problemu. Od samego pielgrzyma więc dużo zależało, jak bardzo będzie szukać mszy św i w zależności od tego, jak bardzo mu na tym zależało, był lub nie był danego dnia obecny na mszy św. Ja sam uczestniczyłem we mszy św. średnio co drugi dzień. Ponieważ w pielgrzymce camino uczestniczy też czynnie wielu księży, więc komu bardzo zależało na obecności we mszy św mógł zadbać o to, aby napotkać na trasie takiego księdza-pielgrzyma, który gdzieś tam mszę św. odprawić musiał każdego dnia, jeśli nawet nie w kościele, to pod nim, w pobliżu kościoła, albo nawet gdzieś w lesie po drodze. W miasteczkach najczęśćiej wieczorne msze św. odbywały się w godzinach 19.30 lub 20.00 albo nawet 20.30 i te wieczorne godziny były dla nas godzinami obecności na mszy św. Często po takiej mszy św. celebrujący ją kapłan udzielał specjalnego błogosławieństwa pielgrzymom, którzy wychodzili wtedy przed ołtarz. Niekiedy były to błogosławieństwa z nałożeniem rąk i w różnych językach.
Na poniższych zdjęciach pokazane są najpierw same kościoły, a pod koniec ołtarze znajdujące się w nich.
A oto ołtarze:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz